arkamda bıraktığım otuz küsur sene şunu öğretti bana.doğup büyüdüğü yere ait değil insan.acı çektiği ya da çok mutlu olduğu yere de ait değil.insan,olmak isteyipte olmadığı yere ait.şey gibi his işte bu.çok,çok susamak gibi.siz anlamazsınız bu hissi.
Ne güzel söylemiş şair;gülmeyi çocuklar icat etti,bizler tüketiyoruz.